TUSSEN WONDEREN
dit is nummer zes uit mijn serie docu/wiki/non-fiction composities. tussen Satchmo's "What a wonderfull world" en Jobim's "Forever Green" zou deze zich kunnen bevinden. vol verwonderd genot, maar net zo goed diep somber. echt snappen, daar doen "we" nog steeds liefst niet aan.
ik bedoel,
ik zag een tijd geleden op 'n eiland,
Ponza,
in de Middellandse Zee,
's ochtends vroeg,
de zon opkomen
en de lucht bloosde heel teer,
oneindig teer.
en als je dan beseft wat daarvoor nodig is
om die tederheid op te roepen.
miljarden tonnen zon,
onwaarschijnlijke klonten planeten,
en miljarden jaren.
en dan ontstaat iets onzegbaar teders.
