Meer informatie
Frans Franssen (Kessel 1959) werkt zowel tweedimensionaal als ruimtelijk. Zijn schilderijen zijn soms figuratief, een andere keer abstract. Volgens een intuïtieve logica vloeien figuratie en abstractie bij hem in elkaar over. Vertrekkend vanuit de zichtbare werkelijkheid komt de schilder-beeldhouwer als vanzelf, vanuit een fascinatie voor ruimte, kleur en licht tot zijn abstracte beelden.
Verwondering over de werkelijkheid is voor Franssen een belangrijk uitgangspunt, zoals moge blijken uit onderstaand citaat:
‘Alle beeldende middelen om de voor mij onbegrijpelijke, niet te vatten dimensies van de ruimte desalniettemin te verkennen zijn geoorloofd en welkom, van het kneden van klei tot en met de VR-bril/Oculus Rift.[…] Maar als het om het verbeelden gaat zijn verf, hout, brons, gips en staal letterlijk en figuurlijk de meest voor de hand liggende materialen.
En over zijn werkwijze:
‘Ik werk nooit vanuit een van tevoren bedacht, vastliggend concept. Wat je bedenkt kan je altijd in elke gewenste richting sturen en is onbetrouwbaar: “der Verstand ist eine Dirne”.
Al werkende blijkt waar het werk over gaat en achteraf zijn er, terugkijkend op meerdere werken en op een langere periode, wel constanten vast te stellen. Die zou je als concepten kunnen betitelen. Maar die zijn door het werken, het werkproces zelf boven komen drijven.’
Het werk van Frans Franssen bevindt zich in tal van particuliere en bedrijfscollecties. Daarnaast zijn diverse beelden van hem te vinden in het publieke domein.
In de zomer van 2016 neemt hij, samen met een aantal collega-kunstenaars onder wie Frederike Manders, deel aan de architectuurbiënnale van Venetië, waarvoor hij een paviljoen ontwierp. Het model daarvan is tot en met 29 mei bij Luycks Gallery te zien.
