Meer informatie
In het oeuvre van Gijs van Noort (Den Haag 1958) speelden tot ca. 2009 organische vormen, die associaties opriepen met delen van het menselijk lichaam, een vooraanstaande rol. Hij plaatste deze vormen aanvankelijk in een landschappelijke omgeving. Gaandeweg is deze steeds meer plaats gaan maken voor een architectonische setting. In zijn meest recente werk is de architectonische ruimte het onderwerp geworden, heeft kortom een zelfstandige rol opgeëist.
Van Noort gebruikt het schilderen als middel om ruimtes te construeren: de vormen groeien in de verf tijdens een lang proces van aanbrengen en weer weghalen. Er ontstaat dreiging en melancholie door het licht: zware slagschaduwen verankeren de architectonische vormen in hun omgeving en plaatsen de schilderijen in een romantische traditie. Tegelijkertijd lijken die bouwsels, verstoken van elke vorm van menselijk leven, te zweven in een ongrijpbare ruimte. Toch is die menselijke aanwezigheid nog steeds voelbaar. Zoals de kunstenaar zelf verwoordt: ‘de mens lijkt net uit beeld gestapt, met achterlating van zijn constructies in desolate, surrealistisch belichte omgevingen.’ Ontregelend en verontrustend.
Gijs van Noort studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Hij woont en werkt in Amsterdam. Van Noort exposeert met regelmaat in binnen- en buitenland. Zijn werk bevindt zich in tal van particuliere, bedrijfs- en museale collecties.
